Fighter (2010), czyli historia boksera z Lowell

tytuł oryginalny: The Fighter

reżyseria: David O. Russell

scenariusz: Scott Silver, Paul Tamasy, Eric Johnson

muzyka: Michael Brook

produkcja: USA

gatunek: dramat, biograficzny, sportowy

„Fighter” to bardzo dobry i pasjonujący dramat biograficzny w reżyserii Davida O. Russella. Został odznaczony 10 nagrodami, w tym dwoma Oscarami, i 24 nominacjami, w tym pięcioma także do tej nagrody. Opowiada interesującą, opartą na faktach historię boksera Micky’ego Warda i jego starszego brata przyrodniego, Dicky’ego.

Czterdziestoletni Dicky Eklund (Christian Bale) był niegdyś świetnym i znanym bokserem. Wsławił się spektakularnym zwycięstwem w jednym ze starć, po którym zakończył swoją karierę na ringu. Nazywany „dumą Lowell”, teraz stacza się na samo dno. Jest wychudzony i wręcz wyniszczony. Przesiaduje dniami w melinie, gdzie pali crack. Spędza też czas rozpamiętując swoją przeszłość, wspominając walki sprzed kilkunastu lat i wychwalając swój sukces. Stara się też trenować swojego brata, 31-letniego Micky’ego Warda (Mark Wahlberg). Najczęściej niestety zaniedbuje ten obowiązek, spóźnia się. Cały czas jednak wierzy, że Micky’emu uda się wspiąć po szczeblach kariery bokserskiej. Ten ma już na swoim koncie kilka porażek i żadnego zwycięstwa. Chce jak najwięcej ćwiczyć na ringu, ale sam nie do końca wie czego chce. enadżerką jest jego własna matka, Alice (Melissa Leo), która stara się mieć wszystko pod kontrolą i nadzorem. Towarzyszy jej często tłumek rozchichotanych i niezbyt sympatycznych córek. Micky chce, żeby rodzina go wspierała, chociaż widzi, że to właśnie oni ograniczają jego możliwości. Jego życie ulega gwałtownej zmianie, gdy poznaje i zakochuje się w barmance, Charlene (Amy Adams) oraz po tym jak Dicky trafia do więzienia. Zaczyna mu coraz bardziej zależeć na osiągnięciu czegoś w życiu i zmienia taktykę swoich działań.

Film zrobił na mnie duże wrażenie głównie za sprawą fenomenalnych i bardzo wyrazistych kreacji aktorskich. Moim zdaniem najlepiej poradził sobie, odznaczony m.in. Złotym Globem, nagrodą Aktor, Satelitą i Oscarem za drugoplanową rolę Dicky’ego, Christian Bale. To zdecydowanie jedna z jego najlepszych ról w karierze. Ten projekt wymagał od niego nie lada poświęcenia: długo przygotowywał się, oglądając zmagania bokserskie, trenował i podobnie jak w „Mechaniku” schudł kilkadziesiąt kilo. Jego bohater jest bardzo sprytny, zapatrzony w siebie, żądny sławy, lecz później przeżywa dużą przemianę. Aktorowi doskonale udało się ukazać te cechy charakteru i targające nim emocje. Zagrał rewelacyjnie, a przede wszystkim okazuje się niezwykle przekonujący jako były bokser i narkoman. Momentami historia Eklunda wysuwa się bardziej na pierwszy plan, co pokazuje jak ważna dla przebiegu całej akcji jest ta postać.

Słabiej spisał się Mark Wahlberg jako Micky Ward. Prowadził aż 20-miesięczny trening, aby jak najlepiej przygotować się do tej roli. Spędzał czas ćwicząc fizycznie i oglądając walki na ringu. Jego gra aktorska wydała mi się przeciętna, a jestem pewna, że stać go najwięcej. Udowodnił to fantastycznym występem w „Infiltracji”. Ograniczona mimika twarzy sprawiła, że jego bohater momentami wydaje się niepewny i niezdecydowany. Jednak akurat w tym wypadku, chyba niezbyt minęło to się z rzeczywistym zamysłem dotyczącym tej postaci. Na drugim planie wyróżniają się także odznaczona Oscarem za rolę Alice Ward, Melissa Leo, oraz nominowana do tej nagrody Amy Adams jako Charlene Fleming. Obie chcą wspierać Micky’ego, którego kariera powoli zaczyna się rozwijać, jednak każda z nich rozumie to w inny sposób. Jego matka nie ufa obcym ludziom, pragnie aby wszystko zostało w rodzinie. Charlene radzi Micky’emu, aby zerwał z przywiązaniem do krewnych i postawił na solidny trening. 

„Fighter” to fascynująca i doskonale zrealizowana produkcja. Nie trzyma w napięciu, ale od samego początku wciąga widza. Spodobał mi się pomysł na zrealizowanie biografii, opowiadającej o trudnych początkach kariery boksera z perspektywy jego rodziny. Scenariusz jest znakomicie skonstruowany. Wydarzenia przedstawione w tej produkcji zaciekawiają i sprawiają, że nie można oderwać się od seansu. Mam tylko zastrzeżenie odnośnie wątku Micky’ego: chwilami miałam wrażenie, że on jest niezbyt istotną postacią, a cała historia kręci się wokół Dicka, który zresztą wydaje się bardziej interesującym bohaterem. Scenografia i kostiumy są świetnie dobrane. Walki bokserów nie są jednak ukazane w zadziwiający sposób, chociaż i tak wywołały u mnie duże emocje. Muzyka Michaela Brooka zupełnie nie zwróciła mojej uwagi, jest za mało wyrazista. Kilka piosenek dobrze dobrano, ale brakowało jakiegoś intrygującego motywu przewodniego dla tego obrazu.

„Fighter” to absorbująca i naprawdę godna uwagi produkcja. Opowiada wyjątkową historię i prezentuje wybitną grę aktorską. Polecam, choćby ze względu na genialnego Christiana Bale’a.

Ocena: 8/10