Dziewczyna z lilią (2013), czyli pochwała efekciarstwa

tytuł oryginalny: L'ecume des jours

reżyseria: Michel Gondry

scenariusz: Luc Bossi

muzyka: Etienne Charry

produkcja: Francja

gatunek: dramat, fantasy

Z filmami surrealistycznymi jest tak, że albo okazują się fascynującą ucztą dla oczu, albo następuje w nich przerost formy nad treścią. „Dziewczyna z lilią”  zalicza się, niestety, do tej drugiej grupy.  Ma ogromny potencjał, uważam, że z takiego pomysłu mogła powstać naprawdę dobra produkcja. Twórcy stawiają jednak na efekciarstwo (nie efektowność) i zdecydowanie… przesadzają.

Colin (Romain Duris) jest młodym i bogatym wynalazcą. Ma właściwie wszystko, czego pragnie – piękny dom, wspaniałych przyjaciół i dużo pieniędzy. Nie musi pracować, zatrudnia nawet własnego kucharza, Nicolasa (Omar Sy). Na jednej z imprez towarzyskich poznaje uroczą Chloé (Audrey Tautou). Od pierwszego spotkania wpadają sobie w oko, a wzajemne zauroczenie szybko przeradza się w miłość. Prowadzą beztroskie i przyjemne życie, niczego im nie brakuje. Wkrótce spełniają swoje marzenie i biorą ślub. Po jakimś czasie Chloé zapada na bardzo rzadką i ciężką chorobę – w jej płucach zaczyna rozwijać się lilia wodna. Niekonwencjonalne metody leczenia pochłaniają wiele kosztów i Colin wpada w kłopoty finansowe.

Pierwsza połowa filmu jest barwnym, ale pretensjonalnym pokazem niezliczonych możliwości efektów specjalnych. Twórcy chcą się popisać i jednocześnie oczarować jak największą ilością niesamowitych urządzeń, pojazdów i potraw. Na każdym kroku zasypują widza dziwacznymi rozwiązaniami, takimi jak kucharz w lodówce, myszo-człowiek, okrągły pokój, poruszające się dania czy wymyślne tańce. Z jednej strony udowadniają swoją niezwykłą pomysłowość i oryginalność, a z drugiej sprawiają, że obraz staje się wyjątkowo kiczowaty. Zamiast wziąć sobie do serca zasadę ‘co za dużo, to niezdrowo’, ciągle kombinują i spieszą się. Milo byłoby, choć na chwilę zatrzymać się i odpocząć, ale najwyraźniej w świecie Colina nie ma miejsca na chwilę wytchnienia. Pokazując aż tyle, nie potrafią niczym na dłużej przykuć uwagi i powodują, że całość wydaje się sztuczna. Ja rozumiem, że to dzieło surrealistyczne, ale bez przesady! Warstwa artystyczna przysłania sens i fabułę, która okazuje się wręcz znikoma.

Historia zaczyna się rozwijać dopiero później i to bardzo powoli. Druga połowa filmu okazuje się raczej pesymistyczna i utrzymana w ponurym klimacie. Na ekranie panuje coraz większy chaos i mam wrażenie, że nawet sami twórcy zaczynają się w nim gubić. Wydarzenia są kompletnie absurdalne i nielogiczne, a niektóre nawet niezrozumiałe. Chwilami powodują dużo śmiechu, ale wywołanego głównie idiotyzmami fabularnymi. Wątek choroby Chloé jest zepchnięty na drugi plan, a nieustanny prym wiodą efekty specjalne. Na celowniku pozostaje postać Colina, któremu nie przydarza się absolutnie nic ciekawego. Podobnie wygląda sytuacja jego przyjaciół, których motywy działania wydają się całkowicie bezsensowne. Wszyscy bohaterowie są płascy i banalni, nie mają w sobie nic, co mogłoby ich wyróżnić.

„Dziewczyna z lilią” to bajecznie kolorowy i nieskładny dramat z elementami fantasy. Niestety, nie wciąga i nie wywołuje praktycznie żadnych emocji. Twórcy realizują swoją ryzykowną wizję w szalony i bezkompromisowy sposób. Przez bite dwie godziny serwują istną karuzelę atrakcji, które mają zachwycać, a po pewnym czasie zwyczajnie nudzą i męczą. Francuzi stworzyli wydmuszkę, ale trzeba przyznać, że dość intrygującą wizualnie. Na duży plus warto zaliczyć niewiarygodne efekty specjalne, świetny montaż i ładne zdjęcia. Barwna scenografia i kostiumy podkreślają baśniowy charakter produkcji i składają się na jej tło. Ścieżka dźwiękowa nie zadziwia, choć można w niej odnaleźć również wyjątkowe utwory.

Gra aktorska okazuje się przyzwoita, ale niewybitna. Obsada zrobiła, co mogła, aby wycisnąć jak najwięcej ze źle rozpisanych bohaterów. Romain Duris poradził sobie nieźle w roli Colina, ale mam wrażenie, że nie potrafił głębiej ukazać jego cierpienia i smutku. Niewątpliwie, jego życie za sprawą choroby ukochanej znacznie się zmienia. Staje się bankrutem, a jego dom – coraz bardziej zapuszczony i zachwaszczony. Audrey Tautou jako Chloé dotrzymała mu kroku, na szczęście nie powielając swojego występu z „Amelii”. Główni aktorzy osobno spisali się dobrze, problem następuje, gdy muszą pokazać uczucia wobec siebie nawzajem. Pomiędzy nimi nie ma chemii, trudno uwierzyć też w ich miłość. Na drugim planie swoje miejsce stara się znaleźć znany z „Nietykalnych” Omar Sy. Zamiast znakomitą grą, oczarowuje jedynie uśmiechem.

„Dziewczyna z lilią” zawodzi i nie satysfakcjonuje nawet jako lekkie kino. Uwierzcie mi – nie warto po ten film sięgać.

Ocena: 4/10