Królowa Zdrajców - Trudi Canavan

„Królowa Zdrajców” to trzecia część „Trylogii Zdrajcy” autorstwa Trudi Canavan. Nie miałam wygórowanych oczekiwań związanych z tą książką. Nie jestem wielbicielką tej autorki, ale mimo to staram się sięgać po jej kolejne dzieła. To nie zachwyciło mnie i nie zrobiło na mnie dużego wrażenia. Jest dość oryginalnie, ale jak dla mnie za mało ciekawie i porywająco.

Lorkin już od kilku miesięcy przebywa wśród Zdrajców, czyli buntowników ukrywających się gdzieś w Sachace i sprzeciwiającym się zwyczajom panującym w tym kraju, m.in. niewolnictwu. Zaczyna darzyć ich coraz większym szacunkiem i podziwem za ich niezwykłe osiągnięcia związane z czarną magią. Królowa powierza mu bardzo ważne zadanie wynegocjowania przymierza pomiędzy buntownikami a Kyralią, skąd pochodzi. Mężczyzna musi także zdecydować, czy powróci do kraju jako czarny mag, czy pozostanie wygnańcem i przyłączy się do Zdrajców. Dannyl nadal pozostaje w Sachace jako Ambasador Gildii. Stara się prowadzić swoje badania i obserwacje.

Złodziej Cery, jego córka Anyi i ochroniarz Gol obawiają się potęgi dzikiego maga Skellina, który staje się dla nich coraz poważniejszym zagrożeniem. Nie mogą znaleźć schronienia w mieście, więc postanawiają ukryć się w tunelach pod Gildią Magów. Z pomocą Lilii, nowicjuszki znającej czarną magię, planują pułapkę na Skellina i jego matkę Lorandrę. Sonea wciąż martwi się o syna, Lorkina. Wkrótce zostaje wysłana wraz z asystentem do Sachaki, jako negocjator przymierza między Kyralią a Zdrajcami.

„Królowa Zdrajców” to dość pomysłowa i dobra książka. Na początku trochę mnie nudziła, lecz później bardziej się wciągnęłam. Fabuła wydała mi się trochę monotonna, choć znalazło się w niej sporo naprawdę ciekawych wydarzeń. Akcja rozgrywa się, moim zdaniem, za mało dynamicznie i monotonnie. Niektóre przygody ciągną się długo i bezsensownie, a te naprawdę zajmujące są zdecydowanie za krótkie. Powieść nie trzyma w napięciu, ale za to kilkakrotnie pozytywnie zaskakuje.

Największa zaleta to różnorodne i barwne postaci. Większość z nich pojawia się także w „Trylogii Czarnego Maga”, dlatego można śledzić ich losy od niemal samego początku. W powieści wyróżnionych zostało aż pięć wątków - jak na mój gust to trochę za dużo. Owszem, jeżeli byłyby naprawdę fascynująco i świetnie poprowadzone, tak, że śledziłabym każdy z nich z zapartym tchem, byłby to dobry zabieg. Niestety, autorka potrafi, nawet po kilku nic nie wnoszących do całej historii stronach, szybko przeskoczyć do kolejnego bohatera. Z największą uwagą śledziłam losy Sonei, która po „Trylogii Czarnego Maga” zyskała moją sympatię. Mimo tego, że stosunkowo niewiele się u niej działo, zaciekawiły mnie jej losy. Również całkiem intrygujące wydały mi się przygody ukrywającego się Cerego i jego przyjaciół planujących, jak poskromić przebiegłego Skellina. Zupełnie nie podobało mi się ciągnięcie nadal wątku Dannyla. Wnosi on mało do opowieści i nie jest zbyt istotną postacią. Jego historia zupełnie nie absorbuje, okazała mi się nudna i źle skonstruowana.

Mimo kilku wad, dotyczących głównie fabuły, muszę przyznać, że lektura sprawiła mi przyjemność i zapewniła miłe wieczory. W dziełach Trudi Canavan jest coś takiego, że pomimo momentami słabych i błahych rozwiązań, czyta się je naprawdę dobrze. Styl i język autorki wydały mi się lekkie i bardzo przystępne. Opisy nie są, jak się często zdarza, przydługie.

Królowa Zdrajców” trzyma poziom poprzednich części – „Misji Ambasadora”, „Łotra”. Cała trylogia nie zrobiła na mnie wrażenia, ale jest przyzwoita. Polecam tym, którzy się jeszcze z nią nie zaznajomili, a spodobały im się poprzednie dzieła tej autorki.

Ocena: 3/6