Poradnik pozytywnego myślenia (2012), czyli wielka dawka optymizmu

tytuł oryginalny: Silver Linings Playbook

reżyseria: David O. Russell

scenariusz: David O. Russell

muzyka: Danny Elfman

produkcja: USA

gatunek: dramat, gatunek

Przyznam, że bardzo spodobała mi się forma recenzowania, którą zastosowałam przy „Życiu Pi”. Noc oscarowa zbliża się wielkim krokami (24/25.02), a więc podział na kategorie według nominacji do tej nagrody wydaje się jak najbardziej na czasie. Najnowszy film Davida O. Russella pt. „Poradnik pozytywnego myślenia” został wyróżniony aż w 8 kategoriach.

Pat Solitano (Bradley Cooper) był niegdyś nauczycielem historii. Prowadził szczęśliwe i poukładane życie ze swoją żoną, Nikki. Wszystko uległo zmianie, gdy przyłapał ją na zdradzie. Pobił jej kochanka i m.in. za to wysłano go do zakładu psychiatrycznego. Stwierdzono, że ma skłonności do agresji i nie potrafi panować nad emocjami. Po jakimś czasie lekarze zwalniają go domu. W powrocie do normalności wspomagają go rodzice, Patrick senior (Robert de Niro) i Dolores (Jacki Weaver). Młody Pat pragnie zmienić się i ustatkować, aby móc powrócić do swojej żony, z którą jest teraz w separacji. Wkrótce mężczyzna spotyka zagadkową i samotną Tiffany (Jennifer Lawrence).

Nominacja do Oscara: najlepszy film

„Poradnik pozytywnego myślenia” to wspaniała i wciągająca produkcja. Wyjątkowo przypadła mi do gustu. Nie jest to kolejna banalna komedia romantyczna. Akcja poprowadzona została w ciekawy sposób. Nie trzyma jednak w napięciu i nie ma tu niestety wyraźnego punktu kulminacyjnego. Fabuła okazała się niesamowicie zajmująca. Humor jest niewymuszony. Mimo kilku przewidywalnych i nieco oklepanych rozwiązań, film naprawdę warto obejrzeć.

Nominacja do Oscara: najlepszy aktor pierwszoplanowy, Bradley Cooper

Bradley Cooper znany jest głównie z występów w komediach. Główna rola w „Poradniku…” okazała się jednak zupełnie inna, wyrazista. Zagrał bardzo dobrze, znakomicie ukazał trudny charakter i temperament swojej postaci. Pat zachowuje się nieprzewidywalnie, często nie potrafi pohamować emocji i jest gwałtowny w działaniu. Aktorowi udało się całkowicie podołać zadaniu i uwiarygodnić te cechy. Nominacja do statuetki przyznawanej przez Akademię Filmową jak najbardziej uzasadniona, ale konkurencja wydaje się zbyt duża.

Nominacja do Oscara: najlepsza aktorka pierwszoplanowa, Jennifer Lawrence

Jennifer Lawrence, odtwórczyni roli Tiffany, spisała się wyśmienicie. Od razu, gdy pojawia się na ekranie niezwykle przykuwa uwagę i nie pozwala oderwać od siebie wzroku. Pozostawiła w cieniu resztę obsady i potwierdziła swój ogromny talent. Jej bohaterka okazała się szalona i nieobliczalna. Po śmierci swojego męża, czuje się samotna i niezrozumiana przez innych. Szybko znajduje wspólny język z Patem, choć trochę denerwuje ją jego zachowanie. Aktorka doskonale ukazała targające ją silne emocje. Zagrała bardzo sugestywnie i dosadnie. Ma ogromny urok osobisty, nie dziwią również liczne pochwały co do jej wyglądu.

Nominacja do Oscara: najlepszy aktor drugoplanowy, Robert de Niro

Robert de Niro niestety nie może ostatnio pochwalić się zbyt wymagającymi rolami. Wreszcie mógł pokazać na co go stać! Wcielił się w rolę ojca głównego bohatera, maniaka futbolu. Największą rozrywkę w jego życiu stanowi oglądanie meczów i kibicowanie ulubionej drużynie. Aktor poradził sobie fenomenalnie. Na ekranie emanuje niespożytą energią i charyzmą. Nieustannie, kradnie uwagę widza, lecz ostatecznie przyćmiewa go gra Jennifer Lawrence.

Nominacja do Oscara: najlepsza aktorka drugoplanowa, Jacki Weaver

Jacki Weaver jako Dolores Solitano to również jasny punkt tej produkcji. Moim zdaniem jej występ nie okazał się jednak wybitny. Zagrała dobrze i zaprezentowała naprawdę sympatyczną kreację. Z Robertem de Niro stworzyła niezawodny duet. Nominacja do statuetki Oscara to, według mnie, przesada!

Nominacja do Oscara: najlepszy reżyser, David O. Russell

David O. Russell okazał się niezwykle pomysłowym reżyserem. Wykazał się inwencją twórczą i stworzył niezapomnianą produkcję. Cieszę się, że nie okazała się ona zbyt ‘amerykańska’. Liczę, że zostanie to docenione przez Akademię. 

Nominacja do Oscara: najlepszy scenariusz, David O. Russell

Scenariusz jest wyśmienity, David O. Russell również w tej kwestii wykonał kawał dobrej roboty. Historia Pata i Tiffany okazała się w pewien sposób niezwykła. Oboje to wyobcowani i wyróżniający się z otoczenia ludzie. Znajdują w sobie nawzajem pocieszenie i wkrótce łączy ich już silna więź. Przedstawione w tym filmie wydarzenia zaciekawiły mnie i niekiedy zaskoczyły. Motyw konkursu tańca wydał mi się jednak nieco naciągany. Kompletni amatorzy rywalizujący z profesjonalistami - proszę Was. Mimo tego czuję się usatysfakcjonowana strona techniczną „Poradnika...”.

Nominacja do Oscara: najlepszy montaż, Crispin Struthers i Jay Cassidy

Produkcja została wspaniale zrealizowana. Okazała się płynna i dynamiczna. Na plus należy także policzyć przyjemną ścieżkę dźwiękowa, która doskonale wpisała się w klimat tego dzieła. Danny Elfam ponownie nie zawiódł.

Ocena: 8/10